Pazo do Conde de Gondomar

O pazo do Conde de Gondomar, tamén chamado fortaleza de Gondomar, é unha fortificación de orixe medieval, de aspecto severo e castrense, situada ao sur da vila de Gondomar, nun bosque de árbores centenarias, rodeado por unha leira de 30 hectáreas. Declarado Ben de Interese Cultural, está considerado como o principal edificio patrimonial do municipio.

Historia

Especúlase que a súa fundación puido ter lugar entre os séculos XIV e XV, pasando por distintas ampliacións e modificacións no transcurso das súas etapas.

No século XVI, consta como propiedade do corrixidor de Granada e capitán xeral das Illas Canarias, García de Sarmiento. En 1617 Felipe III concedeu ao seu primoxénito, Diego Sarmiento de Acuña, o título de Conde de Gondomar, por defender a costa do Val Miñor dos ataques do pirata inglés Francis Drake nunha época, a imperial, na que Inglaterra era a principal inimiga de España. Nesa época, o conxunto arquitectónico foi obxecto de considerables modificacións e ampliacións.

En 1665 foi tomado polos portugueses, que durante o asalto destruíron gran parte das edificacións que formaban parte do conxunto; este foi, con todo, restaurado en estilo neoclásico con posterioridade.

Un incendio producido no século XVIII provocou a súa destrución e abandono ata que, no século XIX, o condado de Gondomar uniuse por vía matrimonial ao ducado de Medinaceli, dando así lugar ao comezo das obras de restauración, que continuaron ata principios do século XX e deron lugar á edificación tal e como a coñecemos hoxe.

Características

Consérvanse como elementos principais unha varanda “condal”, dous lenzos laterais de muralla, varias escaleiras, o terrazo, portas ornamentadas e outros elementos defensivos menores, a maior parte deles de estilo neoclásico.

O edificio principal está distribuído en tres andares. Ten unha capela do século XVII, de fachada con porta simple de arco de volta perfecta, e sobre esta un óculo que permite a iluminación do interior.

Orixinalmente tiña uns 3 km de muralla, conservándose actualmente tan só algúns vestixios e garitas.

Foi un dos lugares da rodaxe da serie “Los pazos de Ulloa”.