Contan as augas profundas da ría de Vigo que un día, no corazón do século XVIII, o mar gardou para sempre un dos segredos máis cobizados do Imperio Español. Foi no ano 1702, cando unha frota de galeóns, cargada ata os mastros de ouro, prata, esmeraldas e riquezas traídas do Novo Mundo, buscaba refuxio nas tranquilas augas de Rande, en Galicia.
Aquela armada, coñecida como a Frota das Indias, era un tesouro flotante, protexido por barcos franceses e españois. Pero o destino —e a cobiza do home— tiñan outros plans. As potencias inimigas, principalmente Inglaterra e Holanda, seguiran o rastro do ouro ata as nosas costas. E nun día que quedou marcado polo estrondo dos canóns, estoupou a Batalla de Rande.
O ceo escureceu co fume, os barcos ardían, e un a un, os galeóns fóronse afundindo baixo o lume inimigo. O mar converteuse en tumba e en arca. Porque din que, no canto de deixar que caesen en mans do inimigo, moitos capitáns ordenaron lanzar as riquezas ao abismo da ría.
Dende entón, a lenda vive baixo as augas. Ao longo dos séculos, buscadores de tesouros, mergulladores e mesmo arqueólogos lanzáronse ao misterio. Algúns xuran ter visto lingotes, moedas e cofres entre as sombras do fondo mariño. Outros aseguran que o tesouro nunca existiu… pero o mar, silencioso e sabio, nunca quixo revelar a verdade.
O certo é que, en Rande, cada onda que rompe contra as rochas trae consigo un murmurio antigo… o eco dun tesouro perdido, dunha batalla esquecida e dun soño de ouro aínda por atopar.